Światowy Dzień Uśmiechu

Początek października w naszej grupie był bardzo radosny, a to za sprawą pewnego nietypowego  święta, które w kalendarzu istnieje już od 1999 roku. Pomysłodawcą Dnia Uśmiechu był Harvey Ball, autor znanego na całym świecie symbolu żółtej uśmiechniętej buzi, tzw. „smiley face”.

 

„Śmiech - to szczere królestwo człowieka.

Człowiek potrzebuje śmiechu, by zachować zdrowie.”

Dzięki śmianiu się, które towarzyszy nam od urodzenia, stajemy się szczęśliwsi, zapominamy o troskach dnia codziennego. Śmiech i radość są bardzo potrzebne ludziom. Psycholodzy twierdzą, że osoba pogodna lepiej radzi sobie z trudnościami, lepiej się uczy, lepiej wychowuje, lepiej funkcjonuje w społeczeństwie.

Śmiech oddziałuje na wiele narządów naszego ciała, usprawniając ich funkcjonowanie. Powstaje w centralnym układzie nerwowym. Jest spontaniczną reakcją układu nerwowego, niezależną od naszej woli.

Ponadto podczas śmiechu w organizmie zwiększa się wydzielanie endorfin, określanych jako hormony szczęścia.

Śmiech działa relaksująco na nasz organizm i redukuje stres.

Uśmiech zbliża ludzi, sprzyja pozyskiwaniu sympatii i jej odwzajemnianiu, odblokowuje emocje, poprawia nasze samopoczucie, korzystnie wpływa na kondycję fizyczną i biologiczną człowieka.

Obchody Dnia Uśmiechu połączyliśmy z zabawami z zakresu kodowania. Radość jest jedną z możliwych emocji, które towarzyszą dzieciom na co dzień. Zabawy na macie edukacyjnej z wykorzystaniem symboli ruchu (strzałki kierunkowe) i symboli funkcyjnych (zielone i czerwone koła) pozwoliły ćwiczyć orientację przestrzenną, określać kierunki i kodować drogę od kartonika startu do wybranej emocji. Dzieci początkowo układają strzałki na macie edukacyjnej, aby widzieć przebieg drogi. W kolejnych etapach pracy będziemy próbować śledzić wzrokiem poszczególne kratki a kody układać pod matą.

Ćwiczeniem rozwijającym logiczne myślenie, koordynację wzrokowo-ruchową  oraz sprawność grafomotoryczną są kolorowanki typu pokoloruj wg kodu. Tym razem zaproponowano dzieciom kod cyfrowy w zakresie 0-2. Po naniesieniu odpowiednich kolorów, wskazanych w legendzie, na kratownicę oznaczoną cyframi, ukazały się przedszkolakom emotki z wybranymi stanami emocjonalnymi. Dzieci miały okazję nazwać odkodowane uczucia i powiedzieć, w jakich sytuacjach odczuwały taką emocję.

A na zakończenie zatańczyliśmy śmieszny taniec integracyjny ,,Labado”, trzymając się za uszy, nosy, brzuchy, kolana i pięty.